Category: تحلیلی

بخش دوم نوشته دوم حسین مرادبیگی (حمه سور) تحت عنوان “حزب کمونیست کارگری و خط آمریکا” واقعا جواب لازم ندارد. زیرا هیچ حرف تازه ای ندارد و به هیچ کدام از سوالاتی که ما جلوی او قرار دادیم جواب نمیدهد فقط لج بازی میکند. او میگوید “در آوردن نقل قول از حمید تقوایی بی دقتی کردم (بی دقتی!؟)” تا خودرا از زیر یک پوزش صریح و روشن بخاطر توهینهایی که به رهبری حزب کمونیست کارگری کرده بود خلاص کند. و تازه همین قدر از عقب نشینی هم از ایشان جای تعجب دارد. او تمام تحریفات و جعلیات قبلیش در مورد حمایت ما از سیاست آمریکا را نیز بدون استدلال یا باهمان استدلالهای بی پایه و کودکانه قبلی تکرار میکند و طبق معمول این جریان یک مشت چاشنی جعلی هخا و آمریکا و الاهواز و موسوی و کروبی هم به آن اضافه میکند. به کسی که تصمیم گرفته است جای خالی کوروش مدرسی و قلمزنان معلوم الحالی چون فتاحی و حاج محمدی را در حزبش پر  کند و سیاستهای شکست خورده گذشته را نمایندگی کند و از سرنوشت آنها درسی نگرفته، و با منطق جنبش ضد امپریالیستی قرن گذشته با ما بحث میکند، فقط باید تقویم را نشان داد و زمان را گوشزد کرد و برخی رویدادها را یادآوری نمود شاید از خواب بیدار شود. حمه سور متوجه نیست که ایراد سیاست و خط کوروش مدرسی این نبود کمیته کمونیستی را فراخوان داد و عملا انحلال حزب خودش را در دستور گذاشت و رفت. بلکه او جایی ایستاد و از موضعی دفاع کرد که ناچار بود بر هر نوع آزادیخواهی و هر حرکت چپ و رادیکال و مردمی و هر نوع تشکل پیشرو و چپ خط بطلان بکشد. مردم در خیابانهای تهران فریاد مرگ بر دیکتاتور سر میدادند او آنها را با نیروهای فاشیست هیتلری و حزب اللهی های لبنان مقایسه…

Continue Reading

انترناسیونال ۴۴۸ برای نقد و افشای تجمعی که بنام “کنفرانس گذار به دموکراسی روزهای هفتم و هشتم ماه ﺁوریل (۲۰۱۲) در واشنگتن برگزار شد٬ کافی است کسی اخبار و رویدادها و اسامی شرکت کنندگان این کنفرانس را بازگو کند. این یکی دیگر از کنفرانسهایی بود که به اصطلاح قرار است ﺁلترناتیو راست و بورژوایی و مطلوب غرب را شکل دهد. اما فضای این کنفرانس بخوبی نشان میداد که چقدر کار در ایران برای جریانات بورژوایی و راست و ضد انقلاب و بویژه طرفدار جمهوری اسلامی سخت شده است. بسیار مشکل است که انسان حقارت و زبونی ای که در فضای این کنفرانس موج میزد را با زبانی متین و محترمانه انعکاس دهد. واقعا اگر پوشش فعال رسانه های فارسی زبان ﺁمریکائی و غربی نبود٬ این تجمع حدودا ۲۰ نفره حتی اسمش هم جایی برده نمیشد و کسی از ﺁن به نام دهن پرکن “کنفرانس” یاد نمیکرد. (بی بی سی تعداد را پنجاه نفر گزارش کرد) اما خود همین که صدای ﺁمریکا و بی بی سی و رادیو فردا و امثالهم که سیاست رسمی دول ﺁمریکا و غرب را دنبال میکنند٬ چنین تجمعی را با ﺁب و تاب و بزرگنمایی مطرح مینمایند و به ﺁن دخیل می بندند٬ نیز خود گویای وضعیت ناجوری است که کل بورژوازی در ﺁن گرفتار ﺁمده است و جداگانه باید به ﺁن پرداخت. این کنفرانسی بود که جریانات راست و بعبارت دقیقتر راستهای طرفدار جمهوری اسلامی٬ یعنی راست ترین جناح اپوزیسیون راست ابتکار ﺁنرا در دست داشتند. اسم خودرا جمهوریخواه و دموکراسی طلب و سبز و سکولار و امثال اینها میگذارند. در میان ﺁنها کسانی مثل محسن سازگارا٬ نوری زاده٬ و فاطمه حقیقت جو و علی افشاری٬ نامهایی ﺁشنا و گویای اهداف و حال و هوای این کنفرانس کذایی است. در این کنفرانس بنا به گفته یکی از شرکت کنندگانش حتی بکاربردن واژه “براندازی” ممنوع بوده…

Continue Reading